Dolnośląscy grzybiarze mają powody do radości - w lasach i na posesjach wielu z nich pojawił się stosunkowo rzadki gatunek grzyba. Smardze, choć są jadalne, to trzeba umieć się z nimi obchodzić. Dodatkowo, warto pamiętać o tym, że w Polsce znajdują się one pod częściową ochroną.
Smardz jadalny. Czym się charakteryzuje? Jak wygląda?
Jak rozpoznać smardze? Zadanie to nie należy do najprostszych, natomiast przy odrobinie wiedzy jest całkowicie możliwe do zrealizowania. Ich główki są niewielkie - mają od 3 do 10 cm wysokości i 3-7 cm średnicy. Zazwyczaj występują w barwie beżowej lub ochrowej, jednak pojawiają się również w szarym lub czarnym kolorze. Ich trzon jest jasny - ma od 2-6 cm wysokości i 2-4 cm średnicy. Smardze wyglądają trochę, jakby ktoś wydłubywał im dziury w kapeluszach.
Czy smardze są jadalne?
Owocniki smardzów są jadalne. Dodatkowo, oprócz walorów smakowych, są one cenne pod względem spożywczym i przydatne do obróbki zarówno świeże, jak i suszone, jednak uważajcie - w stanie surowym mogą być toksyczne dla człowieka! Ponadto koniecznie uważajcie, by nie pomylić ich z piestrzenicą kasztanowatą - toksycznym gatunkiem grzyba, który może wyrządzić poważne szkody na zdrowiu.
Smardze to gatunek częściowo chroniony. Kiedy można je zbierać?
Smardze w Polsce znajdują się na Czerwonej liście grzybów i roślin polskich, gdzie mają status rzadkich. Są one gatunkiem pod częściową ochroną, a ich owocniki na użytek własny zbierać można tylko w ogrodach, uprawach ogrodniczych, szkółkach leśnych oraz na terenach zieleni. Sytuacja wygląda podobnie w przypadku pozyskiwania do celów gospodarczych - tutaj zakres miejsc, w których smardze można zbierać, jest ten sam.